در این پست یکی از کرامات حضرت علی ابن موسی الرضا علیه السلام را

میخوانیم ...

مرحوم علاّمه مجلسى و برخى دیگر از بزرگان آورده اند:

یکى از اصحاب حضرت علىّ بن موسى الرّضا علیه السلام به نام علىّ بن ابى حمزه

بطائنى حکایت کند: روزى در محضر مبارک آن حضرت بودم ، که تعداد سى نفر غلام

حبشى در آن مجلس وارد شدند.

پس از ورود، یکى از ایشان به زبان و لهجه حبشى با امام رضاعلیه السلام سخن گفت و

حضرت نیز به زبان حبشى و لهجه محلّى خودشان پاسخ او را بیان نمود و لحظاتى با

یکدیگر به همین زبان سخن گفتند.


آن گاه حضرت مقدارى پول - درهم - به آن غلام عطا نمود و مطلبى را نیز به او فرمود؛ و

سپس همگى آن ها حرکت کردند و از مجلس خارج شدند.

من با حالت تعجّب به آن حضرت عرضه داشتم : یاابن رسول اللّه ! فدایت گردم ، مثل این

که با این غلام به زبان حبشى و لهجه محلّى صحبت مى فرمودى ؟!

او را به چه چیزى امر نمودى ؟

امام علیه السلام فرمود: آن غلام را در بین تمام همراهانش ، عاقل و با شخصیّت دیدم ،

لذا او را برگزیدم و ضمن تذکّراتى ، به او توصیه کردم تا کارها و برنامه هاى سایر غلامان و

دوستان خود را بر عهده گیرد و در حقّ آن ها رسیدگى کند؛ و نیز هر ماه مقدار سى

درهم به هر کدام از ایشان بپردازد. و او نیز نصایح مرا پذیرفت ؛ و مقدار دراهمى به او دادم

تا بین دوستانش طبق توصیه تقسیم نماید.

علىّ بن ابى حمزه بطائنى افزود: سپس حضرت مرا مخاطب قرار داد و فرمود: آیا از گفتار

و برخورد من با این غلامان و بندگان خدا تعجّب کرده اى ؟!

و آن گاه حضرت به دنبال سؤ ال خویش اظهار داشت : تعجّب نکن ؛ براى این که منزلت و

موقعیّت امام ، بالاتر و مهمّتر از آن است که تو و امثال تو فکر مى کنى .

سپس فرمود: آنچه را که در این مجلس مشاهده کردى ، همانند قطره اى است در منقار

پرنده اى که از آب دریا برگرفته باشد.

آیا برداشتن یک قطره از آب دریا، در کم و یا زیاد شدن آب دریا تاءثیرى دارد؟!

بعد از آن ، امام رضا علیه السلام افزود: توجّه داشته باش که همانا امام و علوم او،

همچون دریاى بى منتهائى است که پایان ناپذیر باشد و درون آن مملوّ از انواع موجودات

و جواهرات گوناگون خواهد بود، و چون پرنده اى قطره اى از آب آن را بردارد، چیزى از آب

آن کم نخواهد شد. و همچنین امام ، علومش بى منتها است ؛ و هر کسى نمى تواند

به تمام مراحل علمى و اطّلاعات او دست یابد.

http://soday-e-behesht.persianblog.ir/post/48/